strolling around

Escape

tired of waiting.

unable to be patient.

NEED to burn everything

&

find my way out of these walls.

but how?

                                           

 

whatever..

                                                                                 their love was
                                                                                   a pledge.
                                                                                a commitment.

they locked it tight
and felt mesmerised.

                                                                            and then,
                                                                they woke up one morning
                                            and everything was smeared with the color of forgotten love.

dreaming

In the city

Rewind 2011

Lonely Sundays..

"τα γιγάντια όνειρά μου πλέον προσέχω μην τα πατήσω

μεγάλωσα εγώ ή μίκρυναν αυτά  

μάντεψε τι από τα δύο συμβαίνει "

Σήμερα

"Αν δεν καώ εγώ

Αν δεν καείς εσύ

Αν δεν καούμε εμείς

Πώς θα γενούν τα σκοτάδια λάμψη"


                                                                                                                                         P.S    για το καλύτερο να ελπίζεις/ για το χειρότερο ετοιμάσου

Επαλήθευση

μέσα στα τόσα λάθη μου

είναι  στιγμές (όπως τώρα), που δε με χωράει ο εαυτός μου/

που θέλω, αλλά δε μπορώ.

είναι στιγμές, που δε με χωράει ο κόσμος/

κι ενώ μπορώ, δε θέλω.

(μα κατά βάθος, πάλι θέλω;)

είναι και άλλες στιγμές

που ξέρω τι θέλω/

που ξέρω τι μπορώ/

που δε μ'ενοχλεί ο κόσμος/

που δε με πνίγει ο εαυτός μου/

που μου φταις μόνο εσύ.

ποτέ δε μάντεψες σωστά.

"... ένας δύσκολος χειμώνας

όλοι φοβούνται να μείνουν μόνοι με τον εαυτό τους.

δεν έχουν κανένα εαυτό για αυτή την περίσταση.

έχουν ένα για τον ερωτικό τους σύντροφο

έναν για τους φίλους

έναν για τη δουλειά

έναν για την οικογένεια

έναν για τις κηδείες

έχουν εαυτό για το θάνατο και για τη ζωή τους όχι.

...οι ψευδαισθήσεις δε μετράνε."

http://www.peplofantasias.gr/

Βρέχει...

Αγαπώ τον Tim Booth.
Πιο πολύ γιατί έγραψε στίχους σαν αυτόν
"I'm so alone tonight, my bed feels larger than when I was small..."

Η πολυπλοκότητα των πραγμάτων

Δεν ξέρω τι έχω πάθει, φωτογραφίες δεν έχει πάντως…
Lia is in search of inspiration.

I find myself missing past friends/past homes/past lovers/past moments

Αν με ρωτήσεις όμως, θα σου πω ότι μ’ αρέσουν οι αλλαγές.
Delicious ambiguity, το είπε κάποιος.
Σχιζοφρένεια η μαμά μου.

Όχι, όχι δεν έχω καθόλου άσχημη διάθεση, κάθε άλλο!
Για την ώρα μάλιστα με βοηθάει και ο (κατά τ’ άλλα αντιπαθέστατος) Moby.

Αυτά.

On the Road

but

Ενιαίο Μισθολόγιο (!)

«Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις»…
Έλα όμως που η κα Τρέμη ξέρει καλύτερα από τον Ουμπέρτο Έκο!
Υπάρχουν.
Και γω κάθε φορά που( στιγμιαία )τη βλέπω, αντανακλαστικά  σκέφτομαι εκείνο το ωραίο που είπε ο Βukofsky.
« Ένας μισθός αρκεί για να αλείφει κανείς με μαργαρίνη τη φρυγανιά του και ν’ αφήνει και κάτι για τη γάτα του. Πολύ σύντομα όμως βλέπω να πετάμε τη φρυγανιέρα στα σκουπίδια και να ρίχνουμε τη γάτα στο τηγάνι.»

p.s Λία μην κοιτάξεις ξανά την τηλεόραση

Lia is waiting for the bus..

Τα καλά κορίτσια κρατάνε ημερολόγιο, τα κακά, δεν έχουν χρόνο.
Τακτοποιούν τις σκέψεις τους όταν... περιμένουν το λεωφορίο.

True Story...

«Μερικές φορές νομίζω ότι ο πολιτισμός έχει καταφέρει να μας τρελάνει όλους. Κοιμόμαστε από τις δώδεκα ως τι οχτώ, τρώμε μεσημεριανό δώδεκα με μία και βραδινό εννιά με δέκα... Στην πραγματικότητα, τις δραστηριότητες μας τι αποφασίζει το ρολόι, όχι οι διαθέσεις μας.»
Χόρχε Μπουκαϊ

"aqua y sed"

Greek Summer

Chania rulez.

Τετάρτη 27/07/2011

Τα βράδια του καλοκαιριού στην Ελλάδα είναι σίγουρα από τα πιο όμορφα πράγματα στον κόσμο. Παλιότερα, στον τόπο που μεγάλωσα, θυμάμαι τους ανθρώπους να βρέχουν τις αυλές και τα σκαλοπάτια, κι ύστερα να βγάζουν καρέκλες και τραπέζια και να κάθονται στη δροσιά ως αργά. Κανένας δεν έβλεπε το δελτίο των 8. Τα χέρια χτυπούσαν στα τραπέζια τους πόντους της πρέφας και της δηλωτής, τα ζάρια έφτιαχναν πόρτες,  τ ’αστέρια  φορτώνονταν ευχές, το σκοτάδι έπαιζε κρυφτό με τα παιδιά της γειτονιάς, κι ο αέρας μύριζε γιασεμί και δροσερό καρπούζι.

Χτες στη Θεσσαλονίκη ήταν κάπως διαφορετικά. Το ίδιο όμορφα όμως. Δεν υπήρχαν βρεγμένες αυλές για τα τραπέζια, μα στοιβαγμένες καρέκλες έξω από κλειστές βιτρίνες, δυνατή μουσική, κρύα μπύρα και ο φακός της μηχανής μου. Περπάτησα τη Βαλαωρίτου. Η Θεσσαλονίκη ήταν εκεί με τον αυθορμητισμό της, τη μεσογειακή κουλτούρα της, τη φασαρία της, την αστική γοητεία της και τη νεοαποκτηθείσα γκρίνια της που δεν της περισσεύουν αρκετά λεφτά για ψώνια. Η Θεσσαλονίκη ήταν όμορφη χτες το βράδυ. Δε βαριέσαι, έτσι κι αλλιώς την αποχαιρέτησα…

Προς το παρόν έχει ακόμα αστέρια στον ουρανό και γω είμαι στο κατάστρωμα ενός πλοίου μεσοπέλαγα. Μυρίζει θάλασσα και  έχει δροσιά. Αν τα δάχτυλά σου μπερδεύονταν στα δικά μου ίσως και να σκεφτόμουν λίγο πιο αισιόδοξα.

Summer Mood

Color Your Life

City of Ghosts

Αργοπεθαίνει

Αργοπεθαίνει

όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,

όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,

όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,

όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει

όποιος αποφεύγει ένα πάθος,

όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο "ι" αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει

όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,

όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο,

όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει

όποιος δεν ταξιδεύει,

όποιος δεν διαβάζει,

όποιος δεν ακούει μουσική,

όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει

όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,

όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,

όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει

όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,

όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.

Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

Pablo Neruda

Ο κήπος

Behind the clouds, the sky is always BLUE!

No, I don't feel sad...
I know; The sky is no less BLUE, just because I can't see it right now!

Here comes the rain again..

Jamon Iberico

money...

Mi vida, lucerito sin vela,
mi sangre de la herida,
no me hagas sufrir más.
Mi vida, bala perdida
por la gran vía, charquito de arrabal.
no quiero que te vayas,
no quiero que te alejes cada día más y más.
Mi vida, lucerito sin vela
mi vida, charquito d'agua turbia,
burbuja de jabón,
mi último refugio, mi última ilusión,
no quiero que te vayas cada día más y más.
Mi vida, lucerito sin vela,
mi sangre de la herida,
no me hagas sufrir más.
Mi vida
*Manu Chao*

towards life

What does Thessaloniki mean to you?

Nafplion. Sunday afternoon.