Όνειρα..

Έκατσε να γράψει με ένα ποτήρι κρασί πάνω στο τραπέζι.
Δύσκολη μέρα.
Χτυπούσε το μολύβι στο χαρτί, χάζευε το δωμάτιο και έφερνε το ποτήρι στα χείλη.
Τι εικόνα και αυτή..;
Γέλασε.
Πρόσφατα διάβασε Μπουκόφσκυ, αλκοολικός και συγγραφέας.
Απείχε πολύ και από τα δύο, κατέληξε. Εξάλλου προτιμούσε το μολύβι από την γραφομηχανή, ειδοποιός διαφορά.
Γέλασε ξανά περιπαίζοντας τον εαυτό της και έφερε το ποτήρι στα χείλη.
Φιλόδοξο παιδί, τα πήγαινε κακά με την αυτοκριτική της.. Ποιος τα πάει καλά μαζί της στα 20;
Ένα κεφάλι γεμάτο όνειρα. Μια ζωή όνειρα.
Κοσμοπολίτικα, χρωματιστά, αγαπημένα, συχνά άπιαστα όνειρα.
Όνειρα που μυρίζουν μαμά, όνειρα που χωράνε σε μια βαλίτσα, σε μια αγκαλιά. Όνειρα..
Το βλέμμα τράβηξε μια φωτογραφία πάνω στο τραπέζι. Ηλιόλουστη ξανθή άμμος γαλάζιος Ατλαντικός Ωκεανός.
Την είχε τραβήξει η ίδια!
Όνειρα που πραγματοποιή8ηκαν σκέφτηκε.
Και τι μ’ αυτό; Ονειρεύτηκε κι άλλα, που χάθηκαν, γκρεμίστηκαν.
ονειρεύτηκε και άλλα – και να μια δύσκολη κατηγορία- που όταν ήρθαν δεν την γοήτευσαν καν…
Και τώρα; Τώρα έφτασε στις αποφάσεις. Αποφάσεις ζωής τις είπαν, κάτω από τον γενικό τίτλο «Μέλλον».
Κράτησε την επικεφαλίδα στο νου της, ξάπλωσε και έκλεισε τα μάτια.
Το ποτήρι άδειο. Το χαρτί λευκό.
Στα όνειρα της με κλειστά ή ανοιχτά μάτια έχτισε κατά καιρούς ένα σωρό ζωές. Όλες αψεγάδιαστες, ιδανικές.
Ας χτίσει απόψε τη δική της!